maandag 15 september 2025
Bidden voor zondaars met harten zo hard als rotsen
Bericht aan Valentina Papagna in Sydney, Australië op 6 augustus 2025
Vandaagochtend om vijf uur kon ik niet slapen vanwege de pijn in mijn been. Ik bidde het Barmhartige Rozenkransgebed en het Heilige Rosarium en zei: "Ik bied deze gebeden en lijden op voor alle zondaars, vooral de jonge mensen."
De engel verscheen toen en nam me mee naar een kerk, waarvan het hele interieur verlicht was met een stralend licht.
Ik zag een mooie, grote priester die zich voor de Heilige Mis voorbereidde. Deze priester straalde.
In mijn handen verscheen een kommetje met kleine stenen, die ik meeneem naar de kerk. Ik zette me in één van de bankjes en hield het kommetje met stenen vast. Ze waren allemaal even groot. Achter mij zat een aardige dame gekleed in wit, en er waren ook andere mensen aanwezig.
De priester zei: "Ik zal de Heilige Mis niet vieren en je geen Heilig Communie geven. Je moet de kleine stenen naar het sacristie brengen zodat ik ze kan zegenen, en dan ontvang je de Heilige Communie."
Ik keerde me tot de dame die achter mij zat en zei: "Ik hou een schaal vol met deze kleine stenen. In mijn hele leven of op elk moment heb ik nooit iemand herinnerd die over het brengen van kleine stenen naar de kerk om ze te laten zegenen sprak. Wil je graag enkele van deze stenen uit mijn schaal?"
De dame leek eerst aarzelend, maar zei dan: "Goed, je kunt me er een paar geven."
Ik greep een handvol stenen en gaf ze haar.
De dame zei verder: "Ik kom uit Cambodja, en ik wil je vertellen dat Australië erg vuil en smerig is."
"Oh!" zei ik.
"Ander Amerika is nog erger! Nog viler," zei ze verder. De vuiligheid die de dame bedoelt, is zonde.
Ik vroeg: "En Cambodja?"
Ze zei: "Oh nee, Cambodja is niet zo vuil of smerig."
Plotselijk stonden alle mensen op en liepen in processie naar het sacristie om de priester te zien. Ik ging mee met hen.
Met een glimlach zei de priester: "Leg ze neer," wat betekende dat we allemaal onze schalen moesten plaatsen op een klein staandje in de buurt. Dat deed ik, en merkte op dat mijn schaal het grootste was.
"Ik zal ze zegenen," zei Hij.
Dan zei ik tegen de priester: "Vader, ik herinner me nooit dat in de kerk je stenen voor zegening brengt voordat je de Heilige Communie ontvangt. Wie had het idee om dat te doen? Dat is niet de Katholieke Geloof."
Na deze woorden tegen de priester gezegd te hebben, liep ik uit de kerk en hij volgde me onmiddellijk op. Ik zag geen van de andere mensen meer, noch ontvingen we de Heilige Communie.
Opnieuw herhaalde ik mijn zorgen bij hem over de stenen en zei: "Vader, in mijn hele leven heb ik nooit stenen naar de kerk gebracht. Wat is de betekenis hiervan?"
De priester glimlachte toen hij antwoordde: “Ja, ja, in de 18e eeuw was er een priester die kleine stenen zegende, maar uiteindelijk zijn ze allemaal Schepping van God.” Hij vertelde me de naam van de priester, maar ik kon het niet onthouden.
Ik zei tegen de priester: “Er was een vrouw in de Kerk uit Cambodja, en zij vertelde mij dat Australië erg vuil en smerig is en dat Amerika er nog slechter aan toe is.”
Hij glimlachte en zei: “Maak je niet te veel zorgen over dat.”
Ik zei: “Ik weet het niet — zij herhaalde het me voortdurend. Wat maakt u ervan?”
Hij antwoordde: “Nee, wij moeten beter bidden voor Australië en wij moeten beter bidden voor Amerika.”
Vervolgens toonde hij me een gebouw dat in aanbouw was. Hij zei: “Kijk eens hier. Zie je, mensen blijven bouwen en bouwen, en dat maakt de mensen vuil en smerig. Ze maken zich geen zorgen over gebed, maar alleen om materialisme — zij willen steeds meer hebben. Zij zorgen er alleen om hoeveel huizen ze gaan bouwen.”
De priester glimlachte de hele tijd en vertelde me niet te veel zorgen te maken omdat hij wist dat ik bezorgd was over de stenen — hij probeerde me op te munten.
Vervolgens bracht de Engel mij terug naar huis.
Ik begreep later, nadat de Heilige Geest het aan mij openbaarde, dat de stenen staan voor de verhardde harten van de mensen die ik ons Heer aanbood tijdens mijn ochtendgebeden. Onze Heer neemt ze nog steeds aan en Hij zal hen zegenen omdat er altijd hoop is dat hun harten zich zullen openen.