zaterdag 13 januari 2024
Priesters die het priesterschap hebben verlaten en getrouwd nu in het vagevuur
Bericht aan Valentina Papagna in Sydney, Australië op 25 december 2023
Na mijn thuiskomst van de Middernachtsmis las ik uit het Evangelie volgens Lucas toen ik plotseling mezelf met een engel in het vagevuur bevond.
Veel zielen hadden zich daar verzameld, en één van hen die ik opviel was een grote heer die priester was.
Ik zei tegen de zielen: “Als jullie niets te druppelen hebben, wil ik met deze vader, de priester, privaat spreken.”
Ik vroeg de priester: “Wat is er gebeurd? Waarom ben je hier?”
Hij zei: “Ik trouwde. Ik ging uit het priesterschap. Ik dacht dat het goed was. Ik dacht dat het een zegen was. Ik dacht dat God er blij mee zou zijn.”
Ik zei tegen hem: “Nee, je had nooit moeten trouwen. Je werd gekozen om onze Heer te volgen en Hem alleen te dienen.”
Hij dacht dat zijn huwelijk in God’s ogen goed was. Het is goed voor anderen maar niet voor priesters.
Hij zei: “Ik moet hier lang blijven.”
Hij lag op iets. Hij kwam steeds bij me om met mij te praten. Ik voelde alsof ik met hem praatte als hij nog leefde.
Ik zei: “Ik zal voor je bidden en mijn best doen, maar ik weet niet hoelang je hier moet blijven om boete te doen omdat je onze Heer erg beledigd hebt door dat te doen.”
Hij was echt niet in het duister. Er waren veel groepen zielen en hij was onder hen.
Hij zei: “Er zijn hier vele zoals ik.”
Treurig genoeg is het de vrouw die de man bedriegt, en hij stapt uit het priesterschap. Hij dacht dat God er nog steeds blij mee zou zijn, maar Hij is niet.
Hij klaagde toen hij zei: “Nu ben ik erg ziek. Ik ben echt ziek.”
De ziekte is het lijden dat de ziel moet ondergaan als boete.
De zielen komen nu naar voren omdat ze zo verzekerd zijn op hulp. Het lijkt alsof God hen de kracht geeft om naar voren te komen en om hulp te vragen. Ik bid voor priesters, zowel levende als dode.