woensdag 20 november 2024
Taken naar de Hemel om Familie en Vrienden te Ontmoeten
Bericht uit de Hemel aan Valentina Papagna in Sydney, Australië op 31 oktober 2024
In de ochtend kwam de Engel en nam me mee naar de Hemel. In een mooie tuin ontmoette ik heilige mensen, ongeveer vierhonderd vrouwen allemaal gekleed in wit. Ik kende veel van deze vrouwen toen ze nog leefden op aarde.
Binnen dit groepje zag ik mijn zus Angela, mijn nicht Antonia, die ooit in New York woonde en wie ik niet meer had gezien sinds we allemaal jonge volwassenen waren toen we Slovenië verlieten, evenals andere familieleden en veel vrienden uit mijn jeugd. Deze groep bestond voornamelijk uit nieuwe aankomelingen in de Hemel. Alle deze vrouwen stierven op hoge leeftijd, maar hier in de Hemel zagen ze allemaal jong uit.
Ze waren zo blij en vrolijk, maar wat me verbijsterde was hun lachen en kicheren.
Nieuwsgierig vroeg ik hen, “Wat doet u allemaal? Waarom lacht u allen?”
Ze antwoordden, “Omdat we allemaal blij zijn dat we bij elkaar komen, lopen en praten en lachen, onze Heer prijzen en Hem bedanken. We bidden voor jullie allen op aarde.”
Geen van deze vrouwen vroeg me iets over iemand hier op aarde, inclusief hun geliefden. Ze misten niemand op aarde — ze zijn vol liefde. Ze kicheren omdat ze elkaar allemaal kennen. Onze Heer wist hoe zij elkaar liefhadden en vrienden waren toen ze nog leefden op aarde, dus Hij stelde hen bij elkaar om te delen.
Ik vroeg hun, “Ga jullie nu slapen als je moe bent?”
Ze antwoordden, “Oh, als we willen, kunnen we ons neerleggen, maar we zijn niet moe.”
Ik zei tegen hen, “Ja, daar zou ik me aan gewend raken.”
De vrouwen zeiden, “Valentina, kan je bij ons blijven? Jij bent degene die ons heeft geholpen om hier te komen.”
Ik had graag bij hen willen blijven, maar de Engel onderbrak en zei, “Kom, we kunnen niet langer blijven. Je moet naar de overkant van de weg gaan. Een vrouw wacht op je — zij wil iets aan jou uitleggen.”
Ik zei tegen de vrouwen, “Ik kom terug.”
De Engel en ik gingen de overkant van de weg tussen luxuriant groen en een gebouw met twee verdiepingen. Hoog op het exterieur van het gebouw merkte ik zeer grote beelden van de Heilige Familie — de Zalige Moeder, Sint-Jozef en het Kind Jezus. Ik had dit nog nooit gezien tijdens mijn bezoeken aan de Hemel.
We betraden het gebouw, en een volwassen, mooie en heilige vrouw ontving ons, gekleed in wit met tinten van blauw — dit betekent dat zij hoger in de Hemel staat en meer verdient. Ze hield een stuk papier vast in haar hand. Er waren ook nog enkele andere mensen aanwezig.
Ik dacht, ‘Ik ken deze vrouw — ik heb haar eens eerder in de Hemel ontmoet’.
De vrouw vertelde me niet haar naam. Ze zei, “Ik ben verantwoordelijk voor de groepen. Ik ben degene die de groepen regelt, maar onze Heer brengt hen bij elkaar. Ik begeleid en richt hen aan. Het is alsof het school is — ik zeg hun wat te doen, wanneer te bidden, wanneer God te prijzen, maar ze zijn vrij. Ze hebben vrijheid.” Vervolgens vertelde zij me hoe ze voor mensen op aarde bidden.
Deze dame wilde uitleggen dat zielen die net in de Hemel komen hulp nodig hebben om zich te orienteren en te weten waar ze heen moeten en wat ze moeten doen. Zij is verantwoordelijk voor deze groepen en leidt hen. Er zijn veel groepen mensen in de Hemel.
De Engel zei: “Je moet nu terug naar de groep.”
Ik keerde me om, richting de deur om het gebouw te verlaten en terug te keren bij de groep vrouwen die ik net had ontmoet. Toen ik bij de deur kwam, blokkeerden vier Engelen de doorgang. Het waren niet erg grote engelen, en ze lagen plat op de grond, mijn uitgang blokkerend. Twee andere engelen stonden recht voor me, aan weerszijden van mij.
Ik zei tegen de Engelen: “Ik moet terug naar de andere groep. Hoe kom ik dan door deze deur als jullie hier zijn? Kunt u alstublieft opstaan?”
Ze antwoordden: “We kunnen niet. Je hebt geen toestemming om daarheen te gaan.”
Ik zei: “Waarom niet? Ik kom net vandaan, en ik wil teruggaan. Hoe kom ik dan hier uit?” Verward keek ik terug of de heiligen vrouw me kon helpen het gebouw te verlaten, maar zij leek bezig met andere mensen.
Op dat moment verscheen onze Heer Jezus in een windachtige snelle beweging op Zijn knieën, glijdend naar mij toe, mijn benen grijpend en me aan Zichzelf omhelzend. Ik merkte op dat ik een lange rok droeg terwijl ik in de Hemel was. Ik was zo geschokt en verlegen. En toen lachede onze Heer vrolijk, en ik lachede, en we lachten samen.
Hij zei: “Zie je, je zorgt voor niets — Ik Ben de Ene Die jou toestemming kan geven om te vertrekken, niemand anders!”
Ik besefte toen dat dit de reden was waarom de engelen plat op de grond lagen; zij wachtten op onze Heer.
Hij zei: "Zie je Mijn Lering? In alles geef Ik toestemming — er wordt niets gedaan zonder Mij. Ik kan alles doen wat ik wil. Zij allen gehoorzamen aan mij, maar Ik Ben niet streng tegen hen — Ik houd van iedereen."
“Weet je waarom ik dat deed [mijn benen grijpen]? Je was erg droevig en depriméerd, en je had veel lijden, en Ik kwam om jou op te munten — dit is je kleine beloning. Zie hoe vrolijk wij zijn. We zijn nu beide blij.”
Onze Heer bracht zo veel vreugde in mij dat toen Hij lachede, ik ook lacht. Wij lachten en lachten maar.
Heer Jezus vroeg: “Heb je gezien hoe vriendelijk en blij iedereen in de Hemel is?”
Ik zei: “ Heer, jij bent vol verrassingen!”
Onze Heer en ik lachten vrolijk, evenals de vrouwen aan de overkant van de straat — alle vreugde en blijdschap. De Engelen bleven het hele tijd dat ik bij onze Heer was plat op de grond liggen.
Toen ik thuis kwam, dacht ik: ‘Oh jee, ik kan het niet geloven — waarom zou Onze Heer me bij de benen grijpen — ik voelde me een beetje verlegen’.
Terwijl ik in mijn keuken koffie maakte, zei ik tegen onze Heilige Moeder: “Oh, Zalige Moeder, ik voel me een beetje verlegen over wat Onze Heer heeft gedaan.”
Ze zei: “Mijn Zoontje houdt zo veel van jou — Hij graagt om eens te grappen met Zijn kinderen. Hij komt je opbeuren omdat jij zoveel lijden hebt.”
Ik voelde me zo geraakt door de daden van Onze Heer. Hij is zo mooi. Hij weet alles: hoe jij bent, hoe jij je voelt en wat jij doormaakt. Hij kent elke kleine vezel van ons bestaan.
De Zalige Moeder zei: “Zie hoeveel mooie vrienden jij hebt ontmoet — zij zijn allemaal gelukkig in de Hemel. Er mist niets. Maar het is erg moeilijk om mensen op aarde te overtuigen van wat er na dit leven komt.”
Door lijden kom je tot vreugde in de hemel, en alles geschiedt door de Geest van God die wij ademen.