zaterdag 5 april 2025
De grond in Medjugorje is gezegend
Bericht van de hemel aan Valentina Papagna in Sydney, Australië op 18 maart 2025
Tijdens de nacht, terwijl ik intense fysieke pijn onderging, probeerde ik het Apostolische Geloofsbelijdenis te bidden, maar alles wat ik deed was herhalen van de eerste regel: Ik geloof in God de Vader Almachtig.
In het midden van dit lijden verscheen de Engel.
Hij zei, “Kom met Mee. Ik zal je laten ontmoeten een groep engelen.”
Plotselijk vonden we ons onder veel hemelse engelen — van verschillende groottes, allen gekleed in wit en allen met golvend blond haar. Sommigen leken jonger te zijn, terwijl anderen ouder waren, allemaal straalden ze heiligheid. Ze wachtten op ons.
De Engelen zeiden, “Valentina, vandaag ontvang je genaden van Onze Heer Jezus. Hij stuurde Ons, als groep, om met jou te praten. We zijn de Boodschappers van God, en Hij stuurde Ons om een boodschap van goede nieuws aan jou te openbaren.”
“We willen je vertellen dat er nu veel wonderen in de wereld gebeuren en dat de Zalige Moeder en Heer Jezus deze toestaan. Ze gebeuren in Medjugorje. De grond in Medjugorje is gezegend — het is heilige grond, door onze Heer Jezus en de Zalige Moeder, Koningin van de Vrede, die daar al vele jaren verschijnt, gezegend. De grond en de bodem zijn heilig.”
"Terra Sancta!" roepen ze uit, en herhaalden "Terra Sancta! Terra Sancta!"
De Engelen gingen verder, “Nu proberen veel mensen om een beetje van de bodem mee naar huis te nemen, en sommigen nemen er zelfs grote hoeveelheden. Ze geloven dat door het meenemen van de bodem uit Medjugorje veel wonderen zullen gebeuren.”
Ik zei tegen de engelen, “Ik geloof al snel zal er geen grond meer over zijn!”
Ze lachten zachtaardig en zeiden, “Er is voldoende daar!”
In een visioen toonden zij me hoe sommige mensen rugzakken vol bodem namen. De Engelen zeiden, “Zij zijn iets te gierig. Er is geen noodzaak om dat te doen. Een kleine hoeveelheid is voldoende.”
Vervolgens openbaarden de engelen nog iets anders. Ze zeiden, “Op veel plaatsen in de wereld zullen bronnen van water uit de grond opspringen, die ook genezend zijn voor de zieken. Zij kunnen het water drinken of zich ermee zegenen.”
Terwijl mijn Engel en ik praatten met de groep engelen, verscheen plotseling een mooi klein peuterje. Hij leek ongeveer vier of vijf jaar oud te zijn met donker haar. Hij kwam recht voor me staan.
Mij aankijkend zei Hij, “Ik ben zo hongerig. Kan je Mij iets te eten geven?”
Zodra Hij deze woorden uitsprak, verschenen stukjes chocolade in afzonderlijke verpakkingen in mijn hand. Er waren er een aantal stukken. Ik pakte ze één voor één uit en begon ze in Zijn kleine mond te stoppen, en Hij at elk van hen op.
De Engelen keken naar mij en het kleine Peuterje, glimlachend terwijl zij verklaarden, "Hij is Divino Jesu! Divino Jesu!"
Ze wisten direct dat het Peuterje Onze Heer Jezus was en begonnen Hem te prijzen en te verheerlijken — de Goddelijke Kind Jezus.
Ik dacht, ‘Er zijn engelen hier, waarom zou dan Onze Heer Jezus komen om bij mij om eten te vragen?’
Vervolgens zei het Kleine Heertje Jezus: “Maar Ik ben nog steeds hongerig en wil meer van jou.”
Ik begreep toen dat Hij niet honger had naar eten, maar naar zielen. Onze Heer Jezus is hongerig naar gebeden en dorstend naar zielen om hen te redden.
De engelen zeiden: “Wij zijn je engelen voor de dag, en we lopen met jou om je te beschermen.” Vandaag verdien ik al deze engelen voor mijn bescherming.
Terwijl ik praatte met de engelen, voelde ik alsof ik ze kende, een echte vertrouwdheid.
Vervolgens zei ik tegen hen: “Ik moet nu gaan.”
Ze vroegen: “Maar weet je je weg terug?”
Ik antwoordde: “Ik denk dat ik mijn weg zal vinden.” Dit zei ik omdat ik een mooi, groen bos in de buurt zag, met een pad erdoorheen en in mijn geest dacht ik dat ik gewoon die weg zou afgaan en uiteindelijk mijn uitweg zou vinden.
De engelen keken elkaar aan, glimlachend en lachend, zeggend: “Nee, je zult de weg niet weten. Wij zijn het die jou zullen leiden en terugbrengen.”
Ik zei: “Bedankt, mijn beschermengelen.” Ze brachten me veilig thuis.