ఆమె రంగులోని పట్టువస్త్రం ధరించి వస్తుంది, ఆమె నిర్మల హృదయం కనిపిస్తుంది. ఆమె చెప్పింది: "నా కుమార్తే! నేను ఇప్పుడు నీకు వచ్చాను, నా మకుటధారి కొడుకు పంపినట్లు. దీనితో నీ దేశం మరియూ ప్రపంచం స్వర్గం మరియూ భూమి మధ్య ఉన్న గొయ్యి నిమిషముతో నిమిషంగా పెరుగుతోంది అని గ్రహించాలని. నా దేవతామకుటధారి కొడుకు మానవులకు అర్ధమైన వాటిని నాశనం చేయడానికి శక్తి ఉంది—శక్తి, పణం, స్థితి మరియూ లోకీయ సంపదలు. ఈ విధంగా ప్రకృతిలో మరియూ మానవ నిర్మాణంలో జరిగే దురంతాల ద్వారా దేవుడు అనుమతించినట్లు మనుష్యులు చూడడం జరుగుతున్నది." (ఇప్పుడు ఆమె గళ్ళలో కన్నీరు పడుతున్నాయి.) "కాని హృదయాలు మారవు. పెద్ద సంఖ్యలో ప్రజలు దేవుని మరియూ సమీపులను ప్రేమించరు. దీనితో మనిషి హృదయం పాలిస్తే, అది ప్రపంచాన్ని కూడా పాలిస్తుంది. నిశ్చయంగా ప్రపంచం మరియూ ప్రతి ఆత్మ దేవునికి మరియూ ప్రతి హృదయంలో ఉన్న ప్రేమకు అనుగుణంగానే తీర్పు పొందుతాయి. మనిషి ఎప్పుడూ ఇంత దూరముగా ఉండలేదు. ఈ నిమిషానికి నిమిషం జరిగే సంఘటనలు దీనికి సాక్ష్యంగా ఉన్నాయి."
"ప్రియమైన పిల్లలారా! నేను ప్రస్తుత క్షణంలో ప్రేమను ఎంచుకోవాలని వేడుకుంటున్నాను. భూతకాలం గురించి చింతించరాదు మరియూ భావికాలానికి ఆందోళనపడరు. నీ మోక్షం ఇప్పుడు, ఈ క్షణంలో ఉంది. ప్రేమను ప్రారంభించండి. అప్పుడే నేను నిన్నును నా నిర్మల హృదయపు ఆశ్రయం లోకి తీసుకువెళ్ళుతాను."
ఇప్పుడు ఆమె స్వభావాన్ని సమన్వయపరుస్తుంది, చేతులను విస్తరించి మరియూ స్వర్గం వైపు చూడుతుంది. నన్ను చూసి చెబుతున్నది: "నేను నా కొద్దిపిల్లలందరికీ దీనిని తెలుపమని కోరుకుంటున్నాను." ఆమె వెళ్ళింది.