Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Μήνυμα της Παναγίας

(Παναγία): Αγαπητοί μου παιδιά, σας καλώ πάλι σήμερα να ανοίξετε τις καρδιές σας στην αληθινή αγάπη για τον Θεό. Η αγάπη του Θεού ψάχνει καρδίες να εισέλθει μέσα τους. Η αγάπε μου είναι και η φλόγα της αγάπης, είναι ο Άγιος Πνεύμας.

Αν βρει μια καρδιά πλήρως αποσυνδεμένη από τον εαυτό του, από τα κοσμικά πράγματα και όντες, εισέρχεται σε αυτή την καρδία με όλες τις χάρις του, με ολόκληρη τη δύναμή του και πραγματοποιεί μεγάλες πράξεις, μεγάλες μεταμορφώσεις.

Τότε η ψυχή αρχίζει να νιώθει μέσα της την θεία αγάπη που ρέει και πλήρως γεμίζει όλο το εαυτό της. Αυτή η αγάπε της δίνει μεγάλη πείνα για προσευχή, μεγάλο δίψα για προσευχή και ένωση με τον Θεό μέσω βαθιάς καρδιακής προσευχής.

Τότε η ψυχή αρχίζει να ζει και να γευμάται τις χαρές της εγγύτητας, της ενότητας και της κοινωνίας με τον Θεό. Αρχίζει να νιώθει την παρουσία του, τη παρουσία του Κυρίου, αρχίζει να ζει τη γλυκιάτητα των λόγων του, δηλαδή των αγίων έμπνευσής του όταν ο Θεός το επισκεπτείται σε βαθή προσευχή.

Η ψυχή αρχίζει να νιώθει ότι ο Θεός πλησίαζε προς αυτή, ότι την παίρνει στα χέρια του με αγάπη και τη φέρνει με αγάπη στο μονοπάτι της αγιοσύνης. Τότε η ψυχή αρχίζει, λίγο-λίγο, να αποτρέπεται από τα κοσμικά πράγματα που πριν ήταν τόσο ευχάριστα για αυτήν. Και τότε, προσευχή, ένωση με τον Θεό, εγγύτητα, σιωπή, βαθιά ένωση με αυτόν σε προσευχή γίνεται ευχάριστος, γλυκός, χαρμόσυνος για την ψυχή.

Και η ψυχή πάντα θέλει περισσότερα και όσο περισσότερο ενώνεται με τον Θεό, τόσο περισσότερο μεγαλώνει σε αυτήν τη εγγύτητα με τον Θεό, τόσο περισσότερο εργάζεται και δραστηριοποιείται μέσα της η θεία αγάπη, η φλόγα μου της αγάπης, ο Άγιος Πνεύμας.

Τότε η ψυχή βλέπει με ένα πολύ διαφανές φως του Αγίου Πνεύματος τις αμετάλλειες της, τα αμάρτημάτά της, τους λάθους της, την ταλαιπωρία της. Και τότε τρομοκρατούται από όσα βλέπει και τότε βλέπει πόσο μακριά είναι από την αγιοσύνη, πόσο μακριά είναι από τη τέλεια και την αγάπη που ο Θεός θέλει από αυτήν.

Και τότε η ψυχή πάσχει, πάσχει επειδή βλέπει ότι μόνη της ποτέ δεν θα μπορεί να φτάσει στον αγαπημένο Κυρία της, τον σύζυγό της ψυχής. Τότε η ψυχή στρέφεται προς Εμένα την Μητέρα της ελεημοσύνης και στρεφόμενη προς Εμένα για το Ροζάριο, μέσω βαθιάς προσευχής η ψυχή βρίσκει ελπίδα και βρίσκει τη σωστή και ασφαλή σκάλα με την οποία μπορεί τελικά να φτάσει στον Θεό.

Τότε, οδηγούμενη και διδάσκονται από Εμένα μέρα μετά μέρα στο σχολείο μου της Τελειότητας και Αγιότητας, η ψυχή μεγαλώνει όλο και περισσότερο στις αρετές που ευχαριστούν τον Θεό και προετοιμάζεται για τις αδυναμίες που σας δείχνω εγώ στην προσευχή εναντίον των οποίων πρέπει να πολεμήσει.

Η ψυχή τότε προχωράει όλο και περισσότερο κάθε μέρα μέχρι να φτάσει σε αυτήν την τέλεια αγιότητα και τελείως ένωση που ο Θεός θέλει να έχει με τη ψυχή της. Και από χρόνο σε χρόνο η σας παρακαλώ με τις ελεημοσύνες μου, σας παρακαλώ με τα φιλικά μου επισκέψεις ως Μητέρα, αφήνω να νιώθει την γλυκή και ήπια παρουσία μου για να της δώσει δύναμη στον αγώνα της για αγιοποίηση.

Και έτσι ώστε δεν πάσχει μέσα στο μακρύ, δυσκολό πόλεμο που πρέπει να πολεμήσει εναντίον εαυτής της, ενάντια στις πείρες και εναντίον του κόσμου για να επιτύχει την τέλεια αγιοποίηση. Αν συνεχίσει, αν αφήσει Εμένα να τη οδηγώ και να τη διδάσκω θα φτάσει με χαρά στο στόχο, θα φτάσει σε τελειώς ένωση με τον Θεό.

Σε αυτό το σημείο θέλω να εξηγήσω ότι οι αδυναμίες, τα λάθη δεν είναι αρχικά ένα γενικό εμπόδιο για την ένωση με τον Θεό. Αλλά αν η ψυχή δεν αγωνίζεται με χρόνο να εκρίζει τις δικές της αδυναμίες και αμαρτήματα θα έχει μεγάλη δυσκολία να ενωθεί με τον Θεό.

Γιατί αυτές οι αδυναμίες που έχουν παραμείνει για πολύ καιρό στην ψυχή θα τελειώσουν να τη σκοτεινιάζουν, θα τελειώσουν να την χωρίζουν και να την απομακρύνουν από τον Θεό, επειδή τότε θα σχηματίσει μια είδος κέλυφους στη ψυχή που θα εμποδίζει την είσοδο των νέων χαρισμάτων και ροών του Αγίου Πνεύματος που ο Θεός θέλει να της δώσει.

Για αυτό το λόγο, είναι απαραίτητο να πολεμήσουμε λίγα-λίγα, αλλά με σθενοτάτητα, για να καταπολεμήσουμε τις ελαττώσεις και να τα εξαφανίσουμε. Και πάνω από όλα, πρέπει να προσπαθήσουμε κάθε μέρα να βελτιωθούμε και να ενώνουμε περισσότερο τον εαυτό μας με τον Θεό: μέσω της αγάπης, συμφωνώντας τη θέλησή μας με την Θέλησή Του και μέσα από την προσευχή.

Προσέχετε το Ρωσαριό μου κάθε μέρα, γιατί μέσα απ' αυτό θα σας δείξω τις ελαττώσεις σας και να πολεμήσουμε εναντίον τους ώστε να γίνετε άγιοι.

Μιμείστε τα μικρά Ποιμένα μου Φρανσίσκο, Ζακίντα και Λουσία, που είναι αληθινά δάσκαλα της αγιότητας, της τελειότητας και της αγάπης για τον Θεό και εμείς. Μιμούμενοι τους θα πετύχετε πραγματικά αυτή την μεγάλη αγιοσύνη που ο Θεός περιμένει από σας εδώ και ότι θέλω κι εγώ.

Μιμώντας με, θα γίνετε αληθινά τα ανεξάρτητα φλόγες της αγάπης που θα δίνουν συνεχώς στον Θεό την υιική και τέλεια αγάπη που ο Κύριος έχει τόσο πολύ επιθυμεί και περιμένει από σας.

Ζήστε το Μήνυμα της Φατιμάς και διαδώσετε το Μήνυμα της Φατιμάς χωρίς καθυστέρηση. Γιατί αυτό το μήνυμα δεν υπακούεται πλήρως σήμερα, ο κόσμος δεν έχει ειρήνη, οι σφάλματα της Ρωσίας εξακολουθούν να διαδίδονται στον κόσμο προκαλώντας πολέμους, διωγμό των καλού και καταστροφή πολλών εθνών.

Προσέχετε το Ρωσαριό μου και διαδώστε το Μήνυμά μου της Φατιμάς, ώστε όλο και περισσότερο ο κόσμος να το γνωρίζει, να ζήσει έτσι ώστε να έχει ειρήνη.

Η ζωή των μικρών Ποιμένων μου της Φατιμάς είναι το Ζωντανό Μήνυμα μου της Φατιμάς, διαδώστε αυτό για να ακολουθήσουν όλα τα παιδιά μου, ιδιαίτερα τα παιδιά και οι νέοι, αυτούς τους τρεις Αγγέλους Αγάπης, αυτές τις τρεις ανεξάρτητες φλόγες αγάπης στις οποίες βρήκα τόσο μεγάλη αγάπη, τέτοια μεγάλη υποταγή και πλήρη ευκολία στην μητρική μου φωνή.

Σε όλους εύλογα με αγάπη και ιδιαίτερα σε σένα Μαρκος, τον πιο αγαπημένο και υπακούοντες από όλα τα παιδιά μου και ευλόγω επίσης το αγαπημένο γιο μου Κάρολος Θαδδαίος. Πήγαινε εμείς, ποτέ να μη θυμάσαι!

Συνεχίζετε να κάνω τα Κενάκια μου παντού και να σωζώ ψυχές. Εσύ κι ο γιος μου Μαρκός, οι δύο κυνηγοί ψυχών μου, δεν πρέπει ποτέ να αποθαρρύνετε. Πήγαιντε πάντα, γιατί έχω ακόμα πολλές ψυχές να σώσει μέσω εσάς και θα τις σώσω κι από τους δυο η φλόγα της αγάπης μου τελικά θα καίει και θα γεμίσει τα καρδιά των αγαπητών παιδιών μου με θεϊκή αγάπη.

Πήγαινε! Πήγαινε Μαρκόσε, πάμε στο δρόμο σου χωρίς να κοιτάζεις δεξιά ή αριστερά, τίποτα δεν θα σε σταματήσει. Πάμε θαρραλέα, γενναία, τόλμη και χωρίς να σταματώνετε για κάτι ή κάποιον.

Προς όλους εύχομαι αγάπη Φατίμα, Μπεωράνζ και Ζακαρέι".