இரவி, ஜூன் 17, 1997

நான் அலயத்தில் வந்ததும், புனித தாபர்னாகிள் அருகில் நம்மாவார் இருந்தாள். அவள் கூறினால்: "வா, எனது மகளே, என் கீழேயிரு. இன்று நீங்கள் கடையில் இருக்கும்போது நான் உங்களுடன் இருந்தேன். மின் ஆற்றலுக்கும் புனித அன்புக்கும் இடையிலான ஒப்புமையை நீங்கள் பார்க்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்திருந்தேன்." (முந்தியதாக ஒரு பெரிய கடை ஒன்றில் இருந்தேன். மின்குடிவு ஏற்பட்டதால், துணைக் கதிர்கள் ஏறி வந்தன.) நம்மாவார் தொடர்ந்து கூறுகிறாள்: "சிலர் - பலரும் - அவர்களின் உள்ளத்தில் சிறிய ஒளிக்கு மாத்திரம் கொண்டுள்ளனர். சில சூழ்நிலைகளில் வல்லவராக இருக்கலாம், ஆனால் புனித அன்பால் இறைவனை மகிழ்விப்பதற்காகத் தங்களின் வாழ்க்கையை சிந்தனையுடன் நடத்துவதில்லை. அவர்கள் மனிதப் பாராட்டுக்கோ அல்லது தம்மைப் போற்றிக் கொள்ளும் நோக்கிலேயே நன்மைச் செயல்களைச் செய்துவிடுகின்றனர். நீங்கள் இறைவனை அன்பால் வணங்கி செய்யப்படும் அன்புச் செயல்களைக் கீழ்த்தரமாகக் கருதுவதற்கு மனித அளவில் என் உங்களுக்கு விளக்க முடியாது. அதாவது, அந்த அன்புச் செயல் பெரியதோ சிறியது தான் அல்ல; அவைச் செய்துகொள்ளும் புனித அன்பின் அளவே முக்கியம்."

"சிலர் வாழ்க்கையைத் தம்மைப் போற்றிக் கொள்வது மாத்திரமாகக் கழிக்கின்றனர். நான் அவர்களின் இதயங்களிலும், வாழ்வில் புனித அன்பின் ஒளியை ஏற்க வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன். புனித அன்பு எப்போதும் தவறில்லை; அனைத்துச் செயல்களையும் மதிப்புக்குரியது ஆக்குகிறது. உங்களை நான் வார்த்தையால் ஆசீர்வாதம் கொடுப்பதோடு."